چرا از «هیلاری کلینتون» حمایت کردم؟

برنی ساندرز
ترجمه فرهاد مرادی

این سطرها را خطاب به شما می نویسم تا احساس سربلندی ناشی از جنبشی که، در پانزده ماه گذشته، به طور مشترک توسط من و شما بنیان گذاشته شد را بیان کنم؛ جنبشی که «انقلاب سیاسی» خطاب می شود. زمانی که ما این کارزار انتخاباتیِ تاریخی را آغاز کردیم، رهبران سیاسی و اقتصادی، و همچنین کلان رسانه ها، ما را بازیگرانی تلقی می کردند در حاشیه متن اصلی؛ تصوری که ما به درستی غلط بودنش را به آنها اثبات کردیم.

ما نشان دادیم مردم آمریکا حامیِ برنامه ای هستند مترقی و دلیرانه، تا اداره امور را از دست میلیاردرها بیرون بیاورد و برای استقرارِ برابری نژادی، عدالت اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی بجنگد. برنامه استقرار نوعی از حکومت که تنها تأمین کننده منافع آنهایی نباشد که پول هایی هنگفت به کارزار های انتخاباتی می دهند، بلکه تأمین کننده منافع همه ما باشد. در این مدت ما سیزده میلیون رأی از سرتاسر کشور به دست آوردیم، در بیست و سه ایالت به پیروزی رسیدیم، صدها هزار داوطلب در سرتاسر کشور در اختیار داشتیم و به صورتی واقعی ثابت کردیم که می توان میدان سیاست آمریکا را برای همیشه تغییر داد؛ ما ثابت کردیم که می توان بدون التماس کردن به میلیونرها و میلیاردرها «کارزاری مردمی» را پایه گذاری کرد.

از همه اینها مهمتر، ما پای صورت مسائلی را به میان کشیدیم که مدافعان وضعیت موجود برای مدتی طولانی آنها را مخفی می کردند. ما بر رویِ نابرابری توزیع ثروت و عدم تناسب دستمزدهای مختلف در این کشور تمرکز کردیم و از ضرورت کوچک کردن بانک های بزرگی حرف زدیم که اقتصاد ما را تا آستانه فروپاشی و سقوط پیش برده اند. ما تبعات وحشتناکِ ناشی از سیاست های تجاری، ناکارآمدی دستگاه قضایی، عدم دسترسی مردم به مراقبت های بهداشتی و درمانی و همچنین عدم دسترسی به آموزش عالی مقرون به صرفه را افشا کردیم. ما به شدت با بحران تغییرات آب و هوایی مبارزه کردیم. ما از ضرورت یک اصلاح واقعی و جامع در سیاست های مربوط به مهاجران و همچنین از توسعه سیاست های خارجی کشور – که استفاده از دیپلماسی را مقدم بر جنگ بداند – و بسیاری موارد دیگر سخن گفتیم. ما در طول این انتخابات نشان دادیم که این صورت مسائل برای رأی دهنده ها اهمیت دارند و آن راه حل های مترقی، انرژی لازم را به مردم انتقال خواهند داد تا، به منظور تحقق تغییرات واقعی، مبارزه کنند. آنچه ما انجام دادیم کاری بود تاریخی. با این حال ما کارهایِ به مراتب بیشتری پیشِ رو داریم.

این جنبش، جنبشی است درباره همه ما و این «انقلاب سیاسی» می بایست ادامه داشته باشد. ما نمی توانیم اجازه بدهیم کشورِ آمریکا آنچه را ما در فرایند این مبارزه به دست آورده ایم از دست بدهد: ما هرگز از مبارزه بر سر آن چیزهایی که درست بودن آنها را باور داریم دست نمی کشیم.

[از سوی دیگر] این یک واقعیت مسلم است که کارزار انتخاباتی ما، در این دوره از انتخابات مقدماتی حزب دموکرات، بازنده شد. ولی این انتخابات هرگز درباره من یا هیچ کدام دیگر از نامزدهای این انتخابات نبود. این انتخابات درباره قدرت میلیون ها مردمی بود که دور هم جمع شدند تا کشورشان را از میلیاردرها پس بگیرند. این موضوع قابلیت کارزار انتخاباتی ما بود و همین قابلیت باعث می شود تا در ماه ها و سال های پیشِ رو جنبش ما حرکتی رو به جلو داشته باشد.

در هفته های آینده، خبرِ تأسیس [و نام] سازمان هایی، که در امر مبارزه، جانشین کارزار انتخاباتی مان می شوند را اعلام خواهم کرد؛ مبارزه ای که تلاش ما در طی پانزده ماه گذشته تنها بخشی از آن بوده است. هدف ما این است: به منظور پیشبرد برنامه های ترقی خواهانه ای که در دستور کار داریم، در انتخابات های فدرال، ایالتی و محلی از نامزدهایی حمایت خواهیم کرد که به اهداف و برنامه های مد نظر ما تعهدی نظری و عملی داشته باشند. امیدوارم شما نیز همچنان مبارزه برای «دگرگونیِ آمریکا» را ادامه بدهید.

[با این حال در شرایط فعلی] انتخاب شدن «دونالد ترامپ»، بی هیچ شک و شبهه ای، برای تمامی آن چیزهایی که در جریان مبارزه به دست آورده ایم ویرانی به بار خواهد آورد. او آشکارا آدمی متعصب است و کارزار انتخاباتی وی - که مدافع منافع میلیاردرهاست-  می تواند روندِ طولانیِ دهه های بعد از انتخاب شدن «رونالد ریگان» در 1980 را تسریع کند؛ سال هایی که باعث چرخش سیاست های آمریکا به جانب برنامه های دست راستی شد. بعد از انتخابِ آلوده ریگان، نه تنها کل سیاست ها به جانب راست حرکت کرد، بلکه در داخل خودِ حزب دموکرات نیز جریان تأمین کننده منافع شرکت های بزرگ زمام امور را در دست گرفت؛ از آن دوران تا امروز ما با بازسازی کردن و بهبود دادنِ شرایط درگیرهستیم. [بنابراین] وجدان من اجازه نخواهد داد تا آن اتفاق یکبار دیگر رخ بدهد.

اگر یک جمهوری خواه تمام عیار بتواند کنترل واشینگتن را به دست بگیرد، تمام تلاش های ما برای طرح ایده های مترقی مان نقش بر آب خواهد شد؛ خاصه نامزد جمهوری خواهی که چهره ای اهریمنی از لاتین تبارها، مسلمان ها، زن ها، آفریقایی – آمریکایی ها، کهنه سربازها، و مابقی گروه های اجتماعی ترسیم می کند.

[به همین خاطر] امروز من از نامزدی «هیلاری کلینتون» در انتخابات ریاست جمهوری حمایت کردم تا رئیس جمهور بعدی ما باشد. می دانم که این تصمیمِ من برخی از شما را ناامید و دلسرد کرده است، اما در این لحظه به تصمیمی که گرفته ام باور دارم. کشور ما، ارزش های ما و چشم اندازهای ما برای ایجاد دگرگونی در آمریکا در گروی شکست دادن ترامپ و انتخاب «هیلاری کلینتون» است.

شما می بایست بدانید که در هفته های بعد از برگزاری آخرین انتخابات مقدماتی، ستادِ ما و ستادِ «هیلاری کلینتون» با هم همکاری کردند تا پلی میان موضوعاتی بزنند که در طول انتخابات ما را از یکدیگر جدا می کرد. آیا ما توانستیم بر سر همه چیز به توافق برسیم؟ به طور قطع خیر! ولی ما قدم های مهم و مؤثری رو به جلو برداشتیم.

«هیلاری کلینتون» با طرح مربوط به بخشش بدهی های تحصیلی موافقت داشت، ولی ما توانستیم تا طرح مد نظر کلینتون را تا جایی گسترش بدهیم که تحصیل در تمام کالج ها و دانشگاه های دولتی برای خانواده های طبقه کارگر رایگان باشد. این موضوع یکی از مهمترین بخش های کارزار انتخاباتی ما را تشکیل می داد و، در صورت تصویب آن، یک انقلاب در ساختار آموزش عالی ما محسوب می شود.

همچنین «هیلاری کلینتون» به صورت عمومی متعهد شده است تا [دولت] در بخش خدمات درمانی و مراقبت های بهداشتیِ سرتاسر کشور سرمایه گذاری هایی کلان انجام بدهد. این سرمایه گذاری کلان در آینده به مراقبت های اولیه توسعه خواهد یافت و خدمات دارویی و دندان پزشکی برای 25 میلیون نفر را شامل می شود. و مهمتر از همه : «هیلاری کلینتون» از تصویب شدن قانونی که بر مبنای آن به هر کسی در این کشور اجازه داده می شود تا در برنامه های مربوط به بیمه های عمومی مشارکت داشته باشد، حمایت خواهد کرد؛ این ایده در جریان طرح مراقبت های بهداشتیِ پرزیدنت اوباما، توسط شرکت های بیمه به «قتل» رسید!

[از سوی دیگر] در جریان جلسه مربوط به بررسی پلتفورم حزب دموکرات در «سنت لوئیس» و «اورلاندو»، ما پیروزی هایی به دست آوردیم: تعیین پانزده دلار در ساعت به عنوان حداقل دستمزدِ فدرال، توسعه و گسترش برنامه تأمین اجتماعی، لغو مجازات اعدام، ایجاد مسیری به جانب قانونی کردن مصرف ماریجوانا، اصلاح نظام عدالت کیفری، اصلاح جامع قانون مهاجرت، لغوِ در اولویت قرار داشتنِ زندان ها و بازداشتگاه ها، کوچک کردن بانک ها و مؤسسه های مالی خیلی بزرگ، مسدود کردن راه های فرار مالیاتی شرکت های بزرگ و بسیاری موارد دیگر.

[لازم به یاد آوری است که] تمام این سیاست های مترقی، بخش هایی لاینفک از کارزار انتخاباتی ما را تشکیل می دادند. حقیقت آن است که جنبش ما مسئولیت تنظیم مترقی ترین پلتفورم تاریخ حزب دموکرات آمریکا را بر عهده داشت: تمام این موارد نتیجه زحمت نماینده های ما در جلسه «کمیته تهیه و تنظیم پلتفورم حزب» و همچنین زحمت های تک تک شما در طول پانزده ماه گذشته است.

با تمامی اینها، اگر در ماه نوامبر یک دموکرات به کاخ سفید راه پیدا نکند، هیچ یک از این موارد تحقق نخواهد یافت. تأکید می کنم: «هیچ یک از این موارد تحقق نخواهد یافت». در واقع [با انتخاب شدن یک گزینه جمهوری خواه] ما با یک عقبگرد مواجه خواهیم شد. ما می بایست در ماه نوامبر گزینه منتخب حزب دموکرات را انتخاب کنیم تا از اجرای این تعهدات سیاسی اطمینان کامل حاصل نماییم.

همچنین حفظ جنبش مان مهمترین مسئله موجود است. ما می بایست، در سطح محلی، ایالتی و فدرال، از انتخاب شدن نامزدهایی ترقی خواه و پاسخگو - همان ها که می خواهند در کنار ما بایستند - حمایت کنیم. به عنوان بخشی از این تلاش، ما می بایست در هفته های پیشِ رو کارهای ناتمامی را در «کمیته قوانین حزب دموکرات» به سرانجام برسانیم: تصویب اصلاحات مربوط به روند انتخابات حزب دموکرات که زمینه انتخاب نامزدهای مترقی را فراهم می سازد، اجازه شنیده شدن صداهای جدید را می دهد، انرژی های تازه را به حزب جذب می کند و قدرت بیش از اندازه نخبگان اقتصادی و سیاسی حزب را در هم می شکند. همانطور که توانستیم در کمیته تهیه و تنظیم پلتفورم حزب بجنگیم، اگر اتحادمان را حفظ کنیم دست یافتن به این موارد نیز امکان پذیر است. همچنین شما می بایست بدانید که اینجانب قصد آن دارم تا در کارزار انتخاباتی کسانی که به برنامه های مد نظر ما باور دارند فعال باشم و امیدوارم که بسیاری از شما را در گوشه و کنار کشور ملاقات کنم.

در پایان می خواهم تا بار دیگر از غرور و افتخار ناشی از آنچه در سال گذشته، و در کنار یکدیگر، انجام دادیم بگویم، ولی کارهای بیشتری می بایست صورت پذیرد تا چشم اندازهای مد نظر ما به واقعیت تبدیل شود. این کشور در حال حاضر بیش از هر زمان دیگری به جنبش ما، به «انقلاب سیاسی» ما، نیاز دارد. پس همانطور که در طول این کارزار انتخاباتیِ تاریخی اتفاق افتاد، من حمایت مداوم شما را برای انتخابات پاییز آینده، و به طور قطع، برای بعد از آن طلب می کنم.

و یک مسئله شخصی : من نمی توانم میزان قدردانی خودم و همسرم «جِین» نسبت به مهربانی ها، فداکاری ها و عشق های شما را، که از سوی مردم نقاط مختلف این کشور تجربه کردیم، در قالب کلمه ها بگنجانم. ما این احساس ها و عواطف را با تمام وجود لمس کردیم و هرگز آن را فراموش نخواهیم کرد.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

«برنی ساندرز» متن بالا را در روز دوازدهم جولای 2016، یعنی روزی که حمایت رسمی اش از هیلاری کلینتون را اعلام کرد، منتشر کرد.